सुरकुतिल्ले रेंवेंत

गुणगुणलें पावल

कोण उबो रगतांत भिनून?

अशे कितलेशेच हायकू तिचें खोल चिंतन दाखयतात. मीराच्या हायकूं वटेन प्रतिमा, प्रतीक हे नदरेंतल्यान पळयल्यार लेगीत सैमांतल्यान मेळिल्ल्यो प्रतिमा मीरा वापरता आनी स्वताक आध्यात्मा वटयां घेवन वता हातूंत तिचे कवितेचो प्रवासूय समजता. सार म्हणजे ‘मीरा’ची कविता ह्या विश्वाचें गुपीत सोदपाची धडपड करपी अशी आसा. हो प्रवास खर्यांनीच खोल.

हायकू हो मराठींत येवपी प्रकार शिरीष पै हांचे उपरांत मिरानूच उत्कृश्ठपणान साक्षर केलो अशें निश्चीतपणान म्हणूं येता. मराठी काव्याच्या प्रवाहांत आपलो खाशेलो चेरो घेवन रसिकांक आस्वासन दिवपी हे कवितेक मनाकाळजांतल्यान शुभेत्या.