ज्ञानेश्वरी हातांत घेतली की ती बद्द काळजांतूच देंवता. ओवये फाटल्यान ओवी अर्थ-सौंदर्यान भरिल्ली जावन खेळत खेळत येता. दर्याचे भरतेच्या ल्हारां भशेन एकमेकींक खो दीत मोगान खेळत, फाटींफुडें जायत, स्वताच्या जाग्यार अखंड कल्लोळाचो खेळ खेळटा. श्रीज्ञानेश्वरांचे प्रतिभेची ही सागरक्रिडा अणभवत रावचें. ते सागरक्रिडेचो आनी त्या सागर संगिताचो केन्ना कंटाळो येना. प्रत्येक ल्हार वेगळें तरी पयलेंतलेंच दुसरें आनी दुसरेंतलेंच तिसरें आनी सगलें मेळून परत एकूच अथांग-अपार-सागरलीला रूप! म्हणून ल्हारां अनंत आसलीं तरी तांचें सागर संगीत, एकसंघ,गंभीर, अवकाश भरून उडोवपी, सगलें व्यापून खंयच नासपी; केवळ अपूर्व! ज्ञानेश्वरीचें स्वरूप हें अशें एक भव्य नाटयचित्र.